Buğuluydu bu kez mavi gözler, duyguluydu. Heyecan da vardı elbet. Haklıydı. Düşlerinden var ettiği, canından can kattığı kıymetlisinin bugün doğum günüydü.
Ne güzeldir doğum günleri. Yollarımızın birleştiği günlerdir. Birlikte yapılan yolculuğu anma, anlama ve anlamlandırma fırsatı verir insana. Ne çok şeyi hatırlatır.
O da dalıp gitmişti işte, o ilk zamanlara, doğduğu güne. Bir bayram havası vardı etrafta, tüm ailenin gözleri pırıl pırıldı. Uzun zamandır, hatta belki de bilmedikleri kadar uzun zamandır, bu doğumu bekliyorlardı.
Az mı hayal etmişler, az mı emek vermişlerdi? Az mı evlerinden, sevdiklerinden arttırdıkları tüm anları biriktirip bir araya gelmişler, sabahlara kadar sohbetler etmişlerdi? Az mı manalara dalmışlardı evlerin salonlarında? Koltuklar, sandalyeler dolduğunda az mı yerlerde oturmuşlardı? Gözlerinin nuruyla ilmek ilmek, emek emek ördüklerini, diktiklerini satmışlardı kermeslerde, panayırlarda?
Engin gönüllerinde yeşeren düşleri gayretle, emekle birleştirmişlerdi. Ektikleri tohumlar filiz vermişti işte. Tam 21 yıl önce açılmıştı bu kapı; bir daha hiç kapanmamacasına. O gün bugündür okudular, öğrendiler, öğrendikçe paylaştılar, paylaştıkça çoğaldılar. Seminerler, toplantılar, söyleşiler, atölyeler, projeler. Hiç durmadan didindiler, hiç durmadan geliştiler.
Ne çok yüzmüşlerdi bilgi okyanuslarında, ne çok yoğrulmuşlardı bilgelik hamuruyla. Sonra bildiklerini, olduklarını bırakmışlar, çevirmişlerdi rotalarını sonsuzluğa.
İşte bugün doğum günüydü İnsanlık Güneşi Vakfı’nın, doğum günleriydi onların. Yeniden, yeniden doğmaya niyet ettikleri gündü.
Mavi gözler mavi gökle buluştu bir kez daha. “Kut’lu olsun” dedi içinden “Çok şükür”. Sonra fısıldadı bir güvercinin kulağına “haydi uç” dedi “selamımı ilet BİR’lik ve DİRİ’lik içinde OL’anlara, kendini her daim yeniye açanlara. Sonsuzluklardan taşan sevgimi ilet emanetimi taşıyanlara, eserimi yaşatanlara.”
05 Mart 2020, Özlem KAYA
(İGV Yazımsamalar Atölye Çalışması ürünüdür.)
İnsanlık Güneşi Vakfı’nın 21. Yıldönümü …
